《十四日同张伯修罗坚甫大智赏月探韵即事感兴殊激懦衷翌日会保福辱诗示教借张大韵同赋》拼音版

宋代程公许

shítóngzhāngxiūluójiānzhìshǎngyuètànyùnshìgǎnxìngshūnuòzhōnghuìbǎoshīshìjiàojièzhāngyùntóng--chénggōng

shèqiūduōyīnchánjuānjiànzhàtiānqiǎojìngzuònánjièsān

túnyúnwēngmiànshìjiàbǎofāngpéngzānzūnjiǔgòngqīnghuà

zhūjūnshūyǎnmíngshīxiānxiàtiānyǎnhūnzhīshuíwèiwāngōngshè

liánxiāogěngyínchuānggāoguàzhúfēngjìngshuǎngcànhuà

mèngshìqiáozuìmiánsēngjièyīnqíngqiěyányōushǎngnéng

hènqiànjiélǎolóngsānnòngfēngxièjiǔhānkǎikāngzuòchà

biānchénhòngdòngzhìshìxiánxiájūnkànshèngxiányōutiānxià

chíyuèrénduōdànchuánshěduǎntūnyánkǒngzāo

jìngtóugānlǎoqiáoshèshìlùnshúzhīwéiréntànshuāixiè

xiāngchónglìngyóulánbàoguānsuǒhuà

程公许简介

唐代·程公许的简介

程公许(?—1251),字季与,一字希颖,号沧州。南宋眉州眉山(今属四川)人,一说叙州宣化(今四川宜宾西北)人。嘉定进士。历官著作郎、起居郎,数论劾史嵩之。后迁中书舍人,进礼部侍郎,又论劾郑清之。屡遭排挤,官终权刑部尚书。有文才,今存《沧州尘缶编》。

...〔 ► 程公许的诗(509篇)